Utrzymywanie lęku/zachowania zabezpieczające.

 

Czym jest zaburzenie lękowe?

Czy ataki paniki, objawy somatyczne, natrętne myśli to zaburzenie?

Nie. To wszystko objawy przeciążonego układu nerwowego.

Zaburzenie powstaje, gdy objawy te zaczynają powodować Twój niepokój, gdy zaczynasz czuć nieodpartą potrzebę rozwiązania tej sytuacji, gdy zaczynasz wchodzić w iluzję zagrożenia. Im bardziej wejdziesz w iluzję tego stanu, tym bardziej wydaję Ci się, że już nic nigdy nie będzie takie jak kiedyś, że jesteś w innym świecie, w innej rzeczywistości.

Na iluzję tą składa się nie tylko Twoje postrzeganie, ale też i to wszystko co zaczynasz robić wokół objawów/myśli/ataków paniki/derealizacji. Z czasem tego wszystkiego zaczyna robić się tak dużo, że wytwarzają się mechanizmy utrzymywania lęku (określenie to zapożyczyłam od Wiktora z zaburzeni.pl). W mechanizmy te wchodzą m.in. zachowania zabezpieczające, które osoby zaburzone zaczynają włączać coraz bardziej w swoje życie, licząc na to, że im więcej kontroli, to mniej lęku. Tymczasem jest wprost przeciwnie. Często zachowania te, wydają im się tak niewinne lub konieczne, że nie kojarzą tego z podtrzymywaniem lęku. No bo przecież, co złego jest w tym, że chcesz chodzić tylko do jednego sklepu blisko domu, albo że nie jeździsz autobusami, bo boisz się, że utkwisz w korku bez możliwości wyjścia, co złego, że gdziekolwiek idziesz sprawdzasz, czy są tam toalety. Wydaję Ci się, że dzięki temu zmniejszasz swój lęk, że te zachowania są pomocne. Tymczasem właśnie te przyzwyczajenia tworzą klimat ciągłej kontroli, pilnowania się, a więc i napięcia. Ile razy było tak, że zrezygnowałeś/aś z czegoś bo nie byłeś/aś pewny/a, że możesz kontrolować sytuację? Czy uważasz, że unikanie lub kontrolowanie jest rozwiązaniem jeśli chodzi o lęk? Zapraszam do komentowania i zadawania pytań. W najbliższym czasie zrobię nagranie w tym temacie.